Dokumenty związane z generałem Marianem Langiewiczem - dyktatorem powstania

Marian Langiewicz

ur. 5 VIII 1827, Krotoszyn, zm. 10 V 1887, Konstantynopol – generał i dyktator powstania styczniowego.

Okres krótkiej dyktatury Mariana Langiewicza, nastąpił po akcesie „białych” do powstania w marcu 1863 r. Langiewicz w początkach stycznia 1863 r. przyjechał do Królestwa i otrzymał, w randze pułkownika, nominację na naczelnika sił zbrojnych woj. sandomierskiego, gdzie prowadził działania zbrojne. 11 III 1863 r. ogłosił się dyktatorem powstania.

Prezentowany na wystawie dokument, w którym Marian Langiewicz, naczelnik wojskowy woj. sandomierskiego, kwituje odbiór 1840 złp z kasy miejskiej w Wąchocku, jest jednym z nielicznych zachowanych, z oryginalnym podpisem późniejszego dyktatora, z okresu tzw. Kampanii Langiewicza. Po krwawej bitwie pod Grochowiskami (18 III 1863 r.), Langiewicz w Kwaterze Głównej we wsi Wełecz sporządził na skrawkach papieru, ołówkiem, dwa rozkazy opatrzone podpisami i pieczęciami dyktatora: nakazujący wszystkim oddziałom piechoty i jazdy poranny wymarsz oraz mianujący gen. Józefa Śmiechowskiego dowódcą korpusu. W tym samym dniu generał przekroczył granicę z Galicją, dokąd udał się w celu przegrupowania swej armii i przeprowadzenia rozmów w sprawie skompletowania Rządu Cywilnego. Tam, 21 III 1863 r., został przez władze austriackie aresztowany, co pociągnęło za sobą konieczność reorganizacji władz narodowych. [opr. Dorota Lewandowska]